Devam :)

Nerede kalmışız, hayat bizi nerede terketmiş ve ya etmemiş;

belki biz hayatı terketmişiz, bir başka ihtimalde ikimizinde birbirini sevmemiş olmasıymış.

Arayı artık epeyce açtığımın farkındayım, ama hayatın her zaman her yere yansıtamadığım yönleri bu sıralar bir hayli meşgul etmekle birlikte,benim artık kronik bir seyir halinde devam eden yalnızlık senfonimde hala bir takım yerlerde eksikliklerin varlığından haberler vermeye devam ediyor.

Yine yazmadığım dönem içersinde bir çok insan ile uzak demeden, yakın demedensadece belki dost olma adına irtibatlar kurdum, kimi ile daha yazma aşamasında uyuşamadık, kimileri ile bir çok ortak yön yakaladık ama bazı şeylerin ortak şeyler yakalamaktan daha fazlasını gerektirdiğini hep bildik, bilmeye devam ediyoruz, kimisiyle sadece arkadaş olarak kalacağımızı baştan sessiz anlaşmalar ile belirledik...



Düşünüyorum hep bir erkek diğer bir erkekten ne ister diye. Çevremde, internetteki hikayelerde anlatılanlar ne kadar gerçek,ne kadarı yaşanıyor, ne kadarı yaşanmmıyor, ne kadarı insanların kafa kurgusu çözemiyorum.

Konu dönüp dolaşıp benim ne istediğime gelince ben yine ortalıkta yapayalnız kalıveriyorum.

Son zamanlarda iyice asosyalleştiğimi farkettim. Ne hobilerime vakit ayırıyorum,ne işlerimle ilgileniyorum...

Yalnızlık konusunda bir hayli bunaldığım şu günlerde çok sevdiğim fotoğraf hobim üzerinde çalışmak üzere artık ailem olark kabu ettiğim insanlardan izin alarak bir hayli fotoğraf çektim.

En azından, yalnız olmadığımı birazcık olsada hatırlamış oldum.



Bu demek değil ki, artık özel olarak arkadaşlık edebileceğim, her konuda paylaşabileceğim birisinin olmasını istemiyorum.