Hoşgeldin yalnızlık.

Birlikte yürüyecektik.
Sobanın yanında içecektik.
Konuşacaktık. Paylaşacaktık.

Denize kaçan, rüzgarla sürüklenen bir top gibi
Yine bir yerlere sürükleniyorum.
Bu darbelere daha fazla dayanamıyorum.

Hoşgeldin yalnızlık.

yeniden gülmek ve mutlu olmak ne kadar yakınımda sansamda birde bakıvermişim hayata, sanki bana gülmeyi yasaklamış. Sevebilecekmişim, ama önümden alınan yemek gibi açk kalmışım.
Ne çok öğrenmişim. He defasında nasıl kanatlanmışım. Nasıl aldanmışım. Kadere değil gerçeğe inanmışım. Bu son sanmışım, evet demişim. İşte! demişim. ama aldanmışım.

Yine boyun eğmemişim. Ne alışmış, nede uslanmışım.

Hoşgeldin yalnızık.

Kalbim öylesine ağrıyor ki. Sanki çıkıverecek gibi. Ağırlığıyla eziliyorum bu akşam. Sabaha çıkarsam bir daha ölmem.

1 yorum:

İçimdeki Ayı 20 Şubat 2009 16:20  

yazıya degil ama yan taraftaki en son ben e hitaben çiziktiresim geldi izninizle efem :)

- tüm aycıklar için istek bir ıslık istiyorum
- ağlamamak kısmına destek veriyorum
- kuru fasülye güzeldir ama az tüketilmeli :)
- canım bademli çikolata istiyor, birde dondurma ama şuan bulundugum yerde istedigim dondurmayı bulamıyorum. evime dönünce sanırım artık
- gülümsemeli ama yinede akmamalı göz yaşları ve ıslatmamalı yastıgı

  © Blogger templates Newspaper III by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP