Gel yeter.

Sevmenin cezasını çeken ben değil miyim? Sevmenin acısını çeken ben değil miyim? Sevmek bir günah gibi boğazınadüğümlenen ben? Özleyen, kimsesiz kalan, doğduğum yerlerde gölgesiz kalan?
Bu yürek defalarca parçalandı. Açık denizlere açıldı. Kalbini bir sefer oraya bıraktı. Yüksek dağlara çıktı, hiç umursamadan attı kalbini. Bir daha dönemeyeceğini bildiği, bulamayacağına emin olduğu halde bir kezde adını bilmediği bir şehre bıraktı.
Bana yazık değil mi? Bana yazık olmuyor mu? Sebep yokken ben insanların sorumsuzluklarını çekiyorum? Kanıyorum onlara? Boş masallarına?
Çok severken ben neden hırpalanıyorum? Olan olduğunda neden hırpalanan ben oluyorum?
Ne olursa olsun, insanlar hayalimdeler? İçimde hala kor ateşler? Hala neden "yoldan gelecek biri"ni bekliyorum? Hayat neden yoluna koymuyor? Yıktığı her hayalimi, kırdığı gönlümü? Düşlerimi istiyorum, yangınlarımın izlerini aşklarım silsin istiyorum.
Yok oluyorum. Kaybediyorum. Kaybetmeden önce gel yeter.