19>22 #1

Söz vermiştim kendi kendime. Söz vermiştim geçmişime. Geleceğime. Önümdeki günlere. Yanımda yaşlanan kimse olmayacaktı, yapayalnız kalacaktım, örecektim beni üzenlere karşı o kalın duvarlarımı. Kıramayacaktı kabuğumu benim istemediğim hiç bir ses, hiçbir yürek. Yüreklere gönül vermeyip önüme bakmalıydım, kendimi ben aydınlatmalıydım.

Söz vermiştim bu dünyaya kendi adıma. Dünyada benden değerlisi yoktu, benden daha ben. Acı çekmeyecektim. Acıyı hayat çekecekti, ben meyvesini yiyip hayata gülecek... Çift dikiş sözde aşkların ardından gözyaşı dökmeyecektim. Gidenlerin ardından bakıp boynumu ağrıtmayacaktım. Gecenin bir vakti uyanıp karanlığı dinlemeyecek, denizin sesini sadece sevdiğim için hatmedecektim.

Ne olacaksam o olacaktım. Hayatımı kuracaktım. Çok sevdiğim takım elbisemin içinde sevdiğim işi yapacaktım. Hiç bir bahane avutmayacaktı yaşama sevincimi, hiç bir günahımın bedeli bana pişmanlık olarak dönmeyecekti. Pişman olmayacaktım ta yirmiikimekadar yaşadıklarımla. Ondokuz ile yirmiiki arasındakiler yetmeliydi, Tufan'lar, Ahmet'ler, Mehmet'ler, Yılmaz'lar yetmeliydi. Olmadı, olamadı. Binip gitmeliydim bir sabah vapurun birine. Ada'nın bir ucundan Marmara'nın açığına bakarak haykırmalıydım gerçeği!

Aşkı unuttum!

Son bakışlardan miras almayacaktım. Son bakışlar son kalacak, her son yeni bir başlangıça gebe kalacaktı. Saklamayacaktım hiç bir bakışı, hiç bir bakış, dokunuş, koku, yel bana miras kalmayacaktı. Saklı kalsada ne fayda, gömmeyi bilecek, önüme bakacaktım. Kafam dik ve vakur.

Şimdi neyin bahanesi bu?
Neyin serzenişi? Neyin deprenişi?
Kimin heyecanla bekleyişi?
Neyin dertlerine hükmedişi?

Aşkı unuttmuş olmalıydım ben, unutmalıydım. Aşkı kaldırmalıydım. Aşkı silmeli, aşkın uğruna gerçeği feda edebilmeliydim. Ağır mıydı bu sitem? Kendime verdiğim bu ceza gerçekten ağır mıydı? Kaldırılmaz mıydı? Unutulamaz mıydı? Ondokuzdan yirmiikiye aldığım cezalar, yediğim darbeler, sevip sevilmeyip uğruna gözyaşı dökmeler yetmez miydi? Kimsenin çok görmediği, aksine herkesin kendine bile yetiremediği benlikler içinde yaşanan hayallere azmıydı bu sitem? Kimin suçuydu bu? Kimin günahı? Kimin sevabı? Böyle yalnız kalınır, kalınmaya mahkum olunur muydu?