belours

Ben, bizzat kendim, kendimde birşeyi farkettim.

Duygulsal bir boşluğun içine girdiğimde, önüme çıkan herkesten bir takım beklentiler içine giriyorum.

Kabullendiğim şeyler dahilinde aynı ortak noktadan yola çıktığımız diğer insanları tanıdıkça bir umut çerçevesi içinde hayallere kapıldığımı farkettim.

Yolda, otobüste, dolmuşta, trende vs... yerlerde gözüme bakan muhtemel sırdaşlarım, yol sormak için arabasını durduran yakışıklı bey...

Hepiniz affedin, belki veremeyeceğiniz birşey ama galiba içinden çok su akan bu boş duygu havuzu içinde ben size aşık oluyorum.

Ne yapmalıyım bilmiyorum. Belki de en iyisi bir psikolog desteği ve ya bir takım tavizler vermek.